Paulus waarsku Titus dat valse leer lewens verwoes. In Kreta het leraars mense verwar met ’n leer van “Christus plus”: jy moet nog Ou-Testamentiese gebruike onderhou, offers bring en seremonies nakom. Maar Christus het reeds die volmaakte offer gebring – Homself. Om meer by te voeg, ontken dat Hy alleen genoeg is.
Daarom beveel Paulus Titus om die dwaalleraars stil te maak en die misleide gemeente skerp te bestraf. Die gevaar is ernstig: dwaalleer werk soos onkruid wat die goeie saad verstik, of soos ’n padda wat stadig gekook word – eers onskuldig, maar uiteindelik dodelik. Hierdie leer keer dat mense in waarheid en godsaligheid groei. Dit vernietig selfs hele huisgesinne.
Die dwaalleraars is oproerig, praat leë woorde en bedrieg vir eie gewin. Hulle dryf handel met die Woord, soos ons vandag nog sien by voorspoedspredikers. Hulle moet swyg, sodat die gemeente gesond kan wees in die geloof. Net die waarheid van God se Woord kan harte verander.
Die probleem was nie net die leraars nie, maar ook lidmate wat hul leuens gesluk het. Hulle moet skerp aangespreek word, want hulle is op pad na die afgrond. Die “Christus plus”-leer lei óf tot geestelike hoogmoed (“ek is beter as ander”) óf tot diepe wanhoop (“ek is te sleg om gered te word”). In albei gevalle word Christus se voltooide werk versaak.
Maar Christus is genoeg. Hy het volkome gehoorsaam en volkome vir ons sondes betaal. Ons beste werke bly met sonde bevlek; daarom rus ons nie op onsself nie, maar op Hom. Die ware gelowige leef nie uit rituele of selfregverdiging nie, maar uit dankbaarheid aan Christus.
Paulus stel dit duidelik: die reines is rein omdat Christus hulle reinig, nie deur Joodse gebruike nie. Vir die ongelowiges bly alles besoedel, al hou hulle aan uiterlike godsdienstigheid. Daarom moet die kerk dwaalleer uitroei, en vasstaan in die waarheid dat Christus alleen genoeg is. Ons word geroep om te waak, om ons geloof aan die Skrif te toets, en vir ons ouderlinge te bid wat die kudde met die Woord beskerm.