Psalm 100 roep ons op om die Here met blydskap te dien en sy poorte binne te gaan met lof. Hierdie psalm was oorspronklik ’n lied wat tydens die lofoffer gesing is – ’n dankoffer wat nie versoening gebring het nie, maar ’n uitdrukking van vreugde en dankbaarheid vir God se guns. Die volk het jubelend die tempel binnegegaan, want die lof het reeds begin nog voordat die offer gebring is.
begin en eindig wanneer ons by die kerk in- en uitstap nie. Ons hele lewe behoort ’n lof-offer aan God te wees. Die saamkoms van die gemeente is egter onmisbaar – dit voed ons geloof, bevestig God se verbond, en gee rigting aan ons daaglikse diens.
Die psalm gee drie duidelike opdragte: Juig tot die Here, dien Hom met blydskap, en erken dat Hy God is. Hierdie lof is nie opsioneel nie, dit is ’n bevel – aan die hele aarde. Want die Here is ons Skepper, ons Verbondsgod, ons Herder. Hy sorg vir sy skape en het in Christus sy lewe vir hulle afgelê.
Daarom is ons erediens nie net om ’n boodskap te ontvang nie, maar om God self te ontmoet en te eer. Ons bring lof omdat Hy goed is, sy liefde tot in ewigheid duur, en sy trou van geslag tot geslag.
As ons dit verstaan, word ons lewe self ’n voortdurende lof-offer: nie net in die kerk nie, maar ook by die huis, by die werk, en in ons gemeenskap. Alles wat ons doen, moet God verheerlik.
Mag ons daarom getrou wees om sy poorte met lof te betree en elke dag in sy diens te leef – want ons hele lewe behoort aan Hom