Wanneer Paulus in Athene aankom, word hy onmiddellik getref deur die menigte afgodsbeelde. Hy sien hoe die mense, ten spyte van hul groot geleerdheid en kultuur, geestelik blind is. Hulle tas rond in die donker, aanbid gode wat nie kan help nie, en bou selfs ’n altaar vir ’n “onbekende god”. Hierdie bygeloof openbaar ’n dieper werklikheid: die mens is geskape om God te soek.
God self het bepaal waar en wanneer elke volk moet woon – sodat hulle Hom kan soek, al sou hulle net “rondtas” om Hom te vind. Hierdie ingebore soeke wys dat die mens nie rus kry totdat hy die lewende God ontmoet nie. Maar sonder ware geloof en openbaring verdwaal mense in selfgemaakte godsdiens, waar afgode eintlik niks anders is as projeksies van eie begeertes nie.
Hoe tragies dat die Atheners, met al hul wysheid, die ware God verwerp. Tog bring Paulus aan hulle die boodskap van die Skepper: die Here van hemel en aarde het alles gemaak, Hy het geen menslike hande nodig nie, want Hy self gee asem en lewe. Hy roep mense om Hom te soek – en Hy is nie ver van ons af nie. In Hom lewe en beweeg ons.
Vir ons vandag lê hier ’n ernstige oproep. Hoe maklik verval ons ook in ’n godsdiens wat God probeer paai: ’n bietjie kerk toe gaan, ’n vinnige gebed in nood, maar geen ware soek na Hom nie. Ware soek beteken om sy wil te leer ken en te doen, om sy Woord ernstig op te neem, en om Hom in geloof te omhels.
Die goeie nuus is dat God eerste na ons gekom het in Christus. Hy het gekom om die verlore te soek en te red. Laat ons daarom nie tevrede wees met halfhartige godsdiens nie, maar die Here vurig soek – want Hy laat Hom vind.